Feuillage d'automne - Aŭtuna foliaro

Feuillage d'automne

Les feuilles virevoltent et dansent,
de couleurs aux mille nuances,
rongées de givre, dans le vent,
flottent dans les rues et les champs,
se rassemblent, puis se dispersent,
sombrent ici, et là renoncent,
susurrant, sifflant, gémissant,
puis se taisent funèbrement.
Quand un coup de vent les relève,
mais sans cap, sans force, ni sève,
elles cessent enfin de tourner,
s’amassent pour se reposer,
comme une gerbe funéraire
sous l'arbre sec et solitaire.

Aŭtuna foliaro

Foliaro, flirte danca,
en koloroj centnuanca,
prujnmordite ventpelate
ŝvebas ĉie: kampe, strate;
jen kuniĝas, jen dissaltas,
tie sinkas, tie haltas
por susuri, sible plendi,
jen funebre por silenti,
poste supren, ek pro blovo,
sed sencele kaj sen povo
ĝis ĝi ĉesas kirle krozi
kaj ariĝas por ripozi,
kuŝi kiel morta garbo
sub soleca seka arbo.

---

Michel Corne. Feuillage d'automne (traduction), 4/2025.
Julio Baghy. Aŭtuna foliaro (texte original), 1970.